Ryzykowna forsa

Ryzykowna forsa (Z rączki do rączki/ Cash On Delivery)

Mayday bawi Was do łez? Dajcie więc szansę Michaelowi, synowi jego autora, Raya Cooneya!

Dowiecie się, jak żyć na koszt opieki społecznej, osiągając rocznie dochód 25 000 funtów (bez podatku). Wymaga to sporej kreatywności i żelaznych nerwów, ale dopóki na waszym progu nie stanie kontrola z urzędu – co przydarza się bohaterowi Ryzykownej forsy – zapewnia względny spokój. A jeśli jeszcze nadciąga kontrola kontroli, a żona bierze was za transwestytę, cóż…

Zgodnie z receptą ojca, Cooney nie szukał intrygi komediowej czy zabawnej, więc jego farsa opowiada o bezrobotnym Eryku Swanie i o przypadku, który pchnął go na drogę oszustwa. Czy nasz bohater zostanie zdemaskowany i ukarany?

Dramatis personae:

Eryk Swan: zwolniony pracownik Urzędu Energetyki niebywale kreatywny w zgoła innych, choć także budżetowych, dziedzinach. Najprawdopodobniej najwszechstronniejszy beneficjent brytyjskiego systemu opieki społecznej, którego nie da się jednak oszukiwać w nieskończoność. O czym nasz bohater dowiaduje się w dniu zaplanowanego powrotu na uczciwą drogę.

Linda Swan: utrzymywana w nieświadomości żona Eryka, która – w odróżnieniu od współmałżonka – pracy nie straciła. Szukająca pomocy u specjalistów kobieta nowoczesna i samoświadoma. Nie na tyle jednak, by zaakceptować męża-transwestytę. I aby bez szemrania przyjąć rolę owdowiałej matki własnego lokatora, gryzącej tapety w kuchni.

Norman Bassett: lokator państwa Swanów, sprzedawca w sklepie obuwniczym nieświadomy, że dla opieki społecznej jest bezrobotnym, na którego Eryk pobiera jeden z rozlicznych zasiłków (nie wspominając o reszcie krewnych). Tzn. pobierał do feralnego dnia, w którym zgłosił telefonicznie jego zgon. Teraz Norman występuje równocześnie przed kłębiącymi się w bawialni Swanów urzędnikami jako: a) Eryk Swan, b) syn nieboszczyka Bassetta seniora, c) Linda Swan, d) zmarły Bassett junior…

Brenda Dixon: narzeczona Normana Bassetta, również specjalizująca się w handlu obuwiem. Zdenerwowana nadchodzącym ślubem trafia w sam środek pandemonium rozpętanego przez Eryka Swana. Dodatkowo zdezorientowana miota się po niewłaściwych zwłokach, a na targające nią sprzeczne uczucia nie pomoże nawet brandy. Ale podobno amor omnia vincit.

Pan Jenkins: urzędnik Działu Zasiłków Chorobowych Biura Opieki Społecznej, nazbyt łatwowierny, by pojąć, że ktoś może aż tak oszukiwać – było nie było – Jej Wysokość Królową i Koronę. Tyleż wytrwały w niesieniu pomocy społeczeństwu, co zdjęty lękiem przed przełożoną, Panią Cowper. Nie będą to jedyne sprzeczności, które doprowadzą go w progach Swanów do upojenia alkoholowego. I naprawdę nie będziemy tu rzucać kamieniem.

Sally Chessington: młoda urzędniczka Rejonowego Biura Pomocy Rodzinie w Kryzysowych Sytuacjach, przybyła wypełnić obowiązek wsparcia krewnych Normana Bassetta w obliczu jego śmierci. Wprawdzie nie wiadomo do końca, kto, komu, jak i kiedy umarł oraz jakich nieutulonych w żalu krewnych pozostawił, ergo kogóż w tych okolicznościach pocieszać, ale przecież empatyczna idealistka nie może się zrażać przejściowymi trudnościami!

Wujek George: cichy wspólnik Eryka Swana w niecnym procederze wyzyskiwania opieki społecznej. Jako salowy w szpitalu jest cennym źródłem wymaganych przez urzędników formularzy i zaświadczeń. Jest także poniekąd paserem, handlując pokątnie pozyskiwanymi przez bratanka od urzędników perukami, gorsetami ortopedycznymi, pończochami antyżylakowymi i ciążowymi sukienkami. W obliczu kontroli wystąpi a to jako sam gospodarz domu, a to w charakterze zwłok Normana – trzeba przyznać, że nader ruchliwych.

Pan Forbright: pełen samozaparcia właściciel zakładu pogrzebowego, usiłujący wziąć miarę na trumnę, choć uparcie zapodziewa mu się nieboszczyk. Jego pełne zawodowego współczucia zaangażowanie nie spotyka się jednak ze zrozumieniem niezbyt pogrążonej w bólu rodziny zmarłego Bassetta. Ale przecież nie można zwolnić grabarza.

Doktor Chapman: siła fachowa wezwana na pomoc przez Lindę Swan. Psycholog specjalizujący się w rozwiązywaniu problemów małżeńskich, który łacno odkrywa, że domniemany utajony transwestytyzm męża pacjentki (zaszczepiony mu najwyraźniej w dzieciństwie na biwakach przez Wujka George’a) nie jest jedynym kłopotem domowników przy Chilton Road.

Pani Cowper: dzielnicowy Główny Inspektor Biura Opieki Społecznej, właściwa osoba na właściwym miejscu. Charakteryzuje się surowymi zasadami, poczuciem godności osobistej i mimowolnym wdziękiem słonia w składzie porcelany. Sposób noszenia przez nią chustki i prochowca niezbicie dowodzi zapatrzenia w królową Elżbietę. Okazuje się także mieć – w odróżnieniu od podwładnych – przenikliwy umysł i racjonalizatorskie pomysły.

Premiera: 29 grudnia 2018, Scena na Sarego 7

Gala premierowa: 4 stycznia 2019, Duża Scena